ΕΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ: Ημερολόγιο φιλοσοφικής ήττας

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΗΤΤΑΣ: Εξακόσιες φράσεις που μοιάζουν με σφαίρες, σκέψεις και αφορισμοί για κάθε μελλοντική Ποίηση

Αυτόματος μηχανισμός επιβίωσης σε τοξικό περιβάλλον: η Ποίηση… Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν η τέχνη απουσιάζει. Η τέχνη αυτό που συμβαίνει όταν η ζωή απουσιάζει. Όλοι οι κακοί είναι στο βάθος τρυφεροί.  Ο ποιητής, φτερωτός μεσίτης του Μεταφυσικού, είναι ένα εξωτικό φρούτο που προσφέρει τον εαυτό του στον αναγνώστη σαν επιδόρπιο με γεύση μάνγκο! Να δηλώνεις ποιητής, όμως, ισοδυναμεί με το να δηλώνεις ανύπαρκτος… Ο πρώτος στίχος που έγραψες είναι ένας διασκελισμός που αφήνει πίσω του το σημείο χωρίς επιστροφή! Μήπως δεν θα ’πρεπε να τελειώνει πάντα με λυγμό ένα ποίημα; Την έχεις κακομάθει την Ποίηση. Κάνεις ό,τι σου ζητήσει. Είσαι ο κουρδισμένος υπηρέτης της. Τι να πρωτοδιαλέξεις ανάμεσα στη ματαιότητα της ομορφιάς και στην ομορφιά της ματαιότητας;.. Η μηχανή του χρόνου: ένα ρολόι εκ γενετής φυτεμένο στο στομάχι μας!   

[Έλσα Κορνέτη, ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΗΤΤΑΣ, σκέψεις κι αφορισμοί για κάθε μελλοντική Ποίηση, Εκδόσεις Κουκούτσι 2013]


Ζούμε σε μια εποχή όπου κανένας δεν δίνει σε τίποτα προσοχή παραπάνω από πέντε λεπτά. Κυρίως κανείς δεν κοιτάζει τον διπλανό του. Κοιτάζει όμως διαρκώς την οθόνη του κινητού του. Είναι μια εποχή αναίτιας αντιπαραγωγικής ανυπομονησίας. Μια πολυδιασπαστική εποχή, ένας φακός χωρίς focus. Αυτή ήταν η αρχική σκέψη που οδήγησε στη σύνθεση ενός βιβλίου με φιλοσοφικά ποιητικά μηνύματα δευτερολέπτων. Το «Ημερολόγιο Φιλοσοφικής Ήττας» με εξακόσιες σύντομες δραστικές σκέψεις σαν ριπές πολυβόλου, πυροδοτεί αφορισμούς για τον άνθρωπο, τη φύση, τη ζωή, την τέχνη, την τεχνολογία, συγκροτώντας ένα βιβλίο αποτελεσματικής συγκόλλησης ηττημένων από τη ζωώδη δύναμη της ύπαρξης φιλοσοφικών θραυσμάτων που συνθέτουν την υπεράσπιση της ύπαρξης μέσα από την υπεράσπιση κάθε μελλοντικής ποίησης. Ένα παζλ ανατρεπτικών σκέψεων, πειραγμένων ποιητικών εικόνων και αναποδογυρισμένων αποφθεγμάτων συνθέτει ένα μωσαϊκό αναρχικών ψηφίδων, ένα υφαντό με ατέρμονες κυκλοθυμικές κλωστές που μέσα από την πολυπλοκότητα απλοϊκών διαδρομών υφαίνουν την ήττα της φιλοσοφίας μέσα από τη νίκη της ζωής, ήττες που συχνά ανοίγουν νέους δρόμους και νίκες που κάποιες φορές δεν σπέρνουν παρά τυφλά αδιέξοδα…[Η Έλσα Κορνέτη, για το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΦΙΛΟΦΙΚΗΣ ΗΤΤΑΣ]

Ποίηση: σαν ακριβό γαλλικό άρωμα φοριέται σε σταγόνες, μία πίσω από κάθε αυτί
Η ιδανική ομορφιά του 21ου αιώνα θα ισοδυναμεί με την απόσυρση της έκφρασης
Η τελευταία λέξη του κόσμου δεν έχει ακόμα ειπωθεί. Την τελευταία λέξη την κρατά βαθιά κρυμμένη η Ποίηση. Άγνωστο που…

23 Δεν αναρωτιέμαι πια. Το αποφάσισα: ο καλλιτέχνης όταν δημιουργεί είναι ταυτόχρονα καλός και κακός, Θεός και Διάβολος, πιστός και άπιστος. Αιχμάλωτος στο φως, ελεύθερος στο σκοτάδι.

24 Μοιράσαμε δίκαια τις μεταφυσικές δουλειές – εσύ βλέπεις τα όνειρα κι εγώ κάνω τις προβλέψεις.
28 Τι ευχήθηκα να γίνω όταν μεγαλώσω;
Μια τρομερή ματιά. Μια πραγματική ανατροπή.
29 Το μαγικό κελάηδημα ενός μικροσκοπικού πουλιού: καμιά ποιητική πέννα δεν μπόρεσε ποτέ να το περιγράψει.
Άλλος ένας θεϊκός δάκτυλος.
Στα πιο ασήμαντα πλάσματα έχει δοθεί η μεγαλύτερη χάρη.

30 Ο ανεμοστρόβιλος της ζωής σαρώνει πρώτα το σώμα ή το πνεύμα;
33 Αναρωτιέσαι πού να οφείλεται ο αποπροσανατολισμός του ενστίκτου: ή η πυξίδα είναι χαλασμένη ή βρίσκεσαι μόνιμα εκτεθειμένος σε μαγνητικό πεδίο
35 Αν θέλουμε να μιλήσουμε για μια πραγματική ανατροπή, τότε θα πρέπει τα ψάρια να μπούνε στα κλουβιά και τα πουλιά σ’ ενυδρεία.
38 Πόσο συχνά έχεις την αίσθηση ότι είσαι ένα ανθρώπινο παζλ. Διαλύεσαι σε χίλια κομμάτια. Όταν όμως επανασυναρμολογείσαι λείπει πάντα ένα.

43 Υπερασπίζοντας την Ύπαρξη, υπερασπίζεσαι την Ποίηση. Υπερασπίζοντας την Ποίηση, υπερασπίζεσαι την Ύπαρξη
45 Η Σούζαν Σόνταγκ εύστοχα είχε πει:
«Ποτέ δεν ξέρεις τι φύλο είναι κάθε μέρα που έρχεται όπως δεν ξέρεις τι ηλικία έχεις κάθε μέρα που περνάει»
Επιτέλους κάποιος κάποτε προώθησε την απενεχοποίηση της ζωής.

46 Αφήστε με να υποδυθώ για μια φορά τον Άνθρωπο.
47 Ο βολικός Άλλος είναι ο ελαττωματικός Άλλος.
48 Μέσα σε κάθε αυθεντικό άνθρωπο ζει μια μεταφυσική ιστορία.
50 Οι ανεμόμυλοι φυτρώνουν με τους κάκτους στην έρημο της αυταπάτης
52. Το κοινό ανάμεσα σ’ ένα ποιητή, ένα φιλόσοφο και μια μύγα: κατά καιρούς αποδεικνύουν ότι ανήκουν στα πιο περιφρονημένα όντα.

53 Το σώμα όπως ακριβώς και η γλώσσα ξέρει να παίζει καλά το παιχνίδι των λέξεων. Όταν ένα και μόνο γράμμα χωρίζει με μια δρασκελιά μια χαράδρα από έναν αιθέρα την οδύνη από την ηδονή.
56 Ο πολιτισμός της βραδύτητας είναι ο αντίποδας στη βαρβαρότητα της ταχύτητας. Με απλά λόγια: κινήσου με αργούς ρυθμούς. Αλλιώς δεν προλαβαίνεις να ζήσεις.
58 Δεν είσαι πια τρελός, αλλά πολύ έξυπνος, όταν μιλάς με τον εαυτό σου. Κρίμα για τα χαμένα χρόνια της προκατάληψης και της παρεξηγημένης συμπεριφοράς. Κρίμα για την ενοχοποίηση της μοναξιάς.
62 Όχι άλλες εκπλήξεις παρακαλώ.
Πόσο ν’ αντέξει κανείς χωρίς ένα διάλειμμα
μονότονης στιγμής; Λίγη πλήξη επιτέλους σας ζητώ,
64 Ο αχάριστος επαναστάτης ανθρωπιστής έμεινε ισόβια αιχμάλωτος μέσα στις χρυσές πλεξίδες του ήλιου.
67 Αγαπώ τα πουλιά που χτίζουν εναέριες φωλιές, γιατί  έτσι βλέπω τα πιτσιλωτά όνειρα να εκκολάπτονται μέσα σε καμπανούλες από χόρτο που κρέμονται στον αέρα.
69 Η τέχνη είναι ένας αόρατος λαβύρινθος. Για έναν απλό λόγο: η τέχνη διεγείρει την προσωπική σου επιλογή και μια επιθυμία. Να βλέπεις αυτό που θέλεις. Να διαλέξεις να δεις αυτό που περισσότερο επιθυμείς.

70 Οι αμετανόητοι ονειροπόλοι είναι καταδικασμένοι να ψήνονται στην κόλαση των ονείρων του
76 Οι επίμονες εντατικές σκέψεις κουράζουν, βαραίνουν, σκοτεινιάζουν το μυαλό. Τραβήξτε τις κουρτίνες να μπει μέσα του λίγο φως. Ανοίξτε ένα παράθυρο να φυσήξει μέσα του καθαρός αέρας.
77 Η ευαισθησία είναι ένα έντομο εργατικό που υφαίνει επάνω σου μεθοδικά δέρμα αραχνοΰφαντο.
78 Ω, βαθύβιο ψάρι της αβύσσου. Ω, Ευτυχία!
79 Ν’ αγαπάμε χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψιν γήινα μεγέθη. Αν μπορούσαμε έστω για μια μέρα να αισθανθούμε εξωγήινοι.
81 Έχεις άγνοια τελικά γι’ αυτό που είσαι, γι’ αυτό που θέλεις. Η επιτάχυνση της εποχής δεν σ’ αφήνει να μάθεις. Έχεις μάθει να θέλεις αυτό που θέλουν οι πολλοί. Οι περαστικοί. Οι βιαστικοί. Οι Άλλοι.
82 Όσο εσείς απουσιάζετε η ζωή σας είναι σε αναμονή. Η κλήση σας όμως προωθείται. Στο υπερπέραν.

Πώς να σώσεις έναν κόσμο που δεν θέλει να σωθεί;
87 Ο Ντοστογιέφσκι πίστευε ότι η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Αν όμως ζούσε σήμερα, η κυρίαρχη πλαστική ομορφιά της εποχής θα του άλλαζε άμεσα τη γνώμη.
Πώς να σώσεις έναν κόσμο που δεν θέλει να σωθεί;
89 Η καθαρότητα των αισθημάτων: ένα σπάνιο θηλαστικό του ζωικού βασιλείου το οποίο τελεί υπό εξαφάνιση
90 Η ελπίδα είναι η μοναχοκόρη του δράματος
91 Ένα πονηρό καλαμάρι που κρύβεται στο βυθό με στολή παραλλαγής είναι η έμπνευση. Όταν την ανακαλύψεις θα σε τυλίξει σφιχτά στα πλοκάμια της. Μετά θα σ’ εγκαταλείψει πνιγμένο μέσα σε νέφη μελάνης
94 Η σχέση με τον εαυτό και τον κόσμο είναι μια βαθιά αμφίθυμη σχέση που ταλαντεύεται πάνω σε κύματα και αναρχικό αίμα
96 Αν είχες για μόνο μέσο μεταφοράς και απόδρασης μια μαύρη ομπρέλα.
100 Ο μεγάλος συνωστισμός κυματίζει σ’ ένα και μόνο σώμα. Μήπως να έδιωχνες μερικούς εαυτούς για να καθίσετε οι υπόλοιποι άνετα;
114 Το σύμπαν είναι ένα γιγάντιο υπερηχητικό αυτί!
Το μόνο που σας ζητάει είναι την προσοχή σας.
117 Επιλέγω την πραγματικότητα. Επινοώ την ομορφιά. δεν γίνομαι υπηρέτης τους παρά μόνον άπληστος συλλέκτης.
118 Με κινητήριο δύναμη το φόβο ακόμα και ο κύκνος κολυμπάει πιο γρήγορα στη λάσπη.
122 Μια παράλογη πράξη είναι η διαρκής αντιπαράθεση σώμα με σώμα με τον ασώματο χρόνο

Η μετατόπιση του ονείρου
123 Μεγάλοι θηρευτές τα όνειρα, που παραμονεύουν στο σκοτάδι
126 Ένας εξωτικός προορισμός η ζούγκλα της ψυχής.
127 Το μεταφυσικό επίτευγμα της Ποίησης είναι η μετατόπιση του ονείρου στην πραγματική ζωή
128 Στην Τράπεζα του Ουρανού να καταθέτεις, έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις. Κι αυτή είναι η τράπεζα που επιλέγει ο Ποιητής για να καταθέσει τις ονειροπολήσεις του. Οι τόκοι θα είναι μια μεταθανάτια έκπληξη.
129 Η Ποίηση δένεται στη Ζωή με το αόρατο νήμα που συγκρατεί την ορατή και αόρατη τάξη. Ή μήπως την αταξία;
132 Όσο ο γυμνός εαυτός κρύβεται στο ακροατήριο ο ντυμένος παίζει επί σκηνής.
136 Κάποτε το συγγραφικό δράμα συνοψιζόταν στο πλαίσιο μιας λευκής σελίδας. Σήμερα στριμώχνεται στο τελάρο μιας λευκής οθόνης, ενώ η προσδοκία κρεμιέται στο ικρίωμα ενός κένσορα που αναβοσβήνει αναμένοντας.
138 Η αγάπη ανθίζει στο τσιμέντο

143 Το όνειρο κυοφορεί μυστικά τη ματαίωση του

Μια παράταιρη γεωμετρική σχέση η γονιμοποίηση του χρόνου
146 Πού να κρυφτεί κανείς από τις λέξεις; Στη στροφή του δρόμου καραδοκούν και σχεδόν πάντοτε ορμούν σε κάθε ατάλαντο ποιητή για να τον ποδοπατήσουν.
147 Οι λέξεις είναι  οι επίδοξοι απαγωγείς του Ποιητή. Ζητούν για λύτρα το βάρος του σε μελάνι.
148 Ένα τετράγωνο κι ένας κύκλος. Μια παράταιρη γεωμετρική σχέση όπως αυτή του Κυνισμού με τον Λυρισμό.
149 Ξεχειλώνοντας τις ραφές του ο Ποιητής χωράει πιο άνετα στο Ποίημα το ίδιο, ανακουφίζεται.
150 Η αθανασία σου ανήκει, επίδοξε ποιητή. Η πειραγμένη σου φαντασία αποβαίνει σ’ αυτό το θέμα χρήσιμη και δημιουργική.
151 Στις πύλες της αιωνιότητας επικρατεί ο μεγαλύτερος συνωστισμός από υπερεκτιμημένους συγγραφείς κυρίως.
152 Ο μόνος που μονοπωλεί ερωτικά τη Μούσα είναι ο θεός της Ποίησης. Οι υπόλοιποι απλά τη φαντασιώνονται.
154 Όσο ο χρόνος ανέραστος παραμένει, ο χρόνος της ζωής επιταχύνεται. Από την άλλη, ο χρόνος του σύμπαντος επιβραδύνεται περπατώντας ανάποδα σαν το καβούρι. συμπέρασμα: όταν η ανθρωπότητα συνουσιαστεί κάποτε μαζί του ίσως πετύχει την πολυπόθητη αναπαραγωγή του
156 Φωνές διαττόντων αστέρων: η άδηλη αναπνοή του σύμπαντος.
157 Ο χρόνος θα σταματήσει όταν αποσυνδεθεί. Μένει να βρούμε την πρίζα του σύμπαντος.
158 Σε δύο μόνο περιπτώσεις η πολυθραυσματική μας ύπαρξη γίνεται άρρηκτη και συμπαγής: όταν αγαπάμε κι όταν ονειρευόμαστε
162 Το μόνο όνειρο που έχει μια πιθανότητα να πραγματοποιηθεί είναι το αδέσποτο όνειρο
163 Ισορροπώντας πάνω σ’ αυτήν τη διάφανη κλωστή που ράβει τη φαντασία με την πραγματικότητα, ακροβατώντας στην αιχμή του φόβου με κίνδυνο να γκρεμιστείς στο χάος που χάσκει, ανακαλύπτεις τον αληθινό εαυτό σου

Η τέχνη είναι ένας θηριοδαμαστής. Εξημερώνει τις άγριες ψυχές των ανθρώπων
169 Είναι πολύ βολικός αυτός ο κόσμος. Τι να σου κάνουν κι οι ονειροπόλοι; Δεν διαθέτουν προηγμένα απολυμαντικά. Το μόνο που ξέρουν να φτυαρίζουν είναι αστερόσκονη.
170 Όταν νιώσεις την ανάγκη να δημιουργήσεις, κανείς δεν μπορεί να σ’ εμποδίσει. Θα δημιουργήσεις ακόμα και φυλακισμένος στον πάτο ενός πηγαδιού.
171 Την άοκνη βελόνα του μετρονόμου προσπαθείς ν’ απορρυθμίσεις όλη σου τη ζωή
172 Ο άνθρωπος σαν ζωντανό ρολόι ξεκουρδίζεται όποτε περιφρονεί τον χρόνο. Ξανακουρδίζεται όμως κάθε φορά που το πεπρωμένο του αποδεχθεί.
173 Ο καλλιτέχνης είναι καταδικασμένος να ζει σ’ έναν άξεστο κόσμο. Και να τον καταγράφει.
174 Αγαπητέ συνάνθρωπε που ζεις κι επιβιώνεις σε ιχθυοφάγο ωκεανό, να περιγράφεις τον πόνο σου με φυσαλίδες. Τότε ίσως σε καταλάβουν καλύτερα.
175 Τις επιθυμίες και τα πάθη μας τα δημιουργούν οι άλλοι. Το θέμα είναι ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι και ποιος είναι ο αυθεντικός εσύ
180 Ο θρύλος λέει ότι στην άκρη του ουράνιου τόξου έχει κρεμάσει το ξωτικό το χρυσάφι του κόσμου. Μήπως ο θησαυρός κρύβεται στα χρώματα; Εσύ επιμένεις ακόμα να γεμίζεις με κάρβουνο την παλέτα σου;
181 Ο κίνδυνος είναι το πιο αποτελεσματικό αφροδισιακό. Η άγνοιά του, ψευδαίσθηση παντοδυναμίας
184 Η σαρωτική δύναμη της εικόνας εκμηδενίζει τη σκέψη. Αν ήταν λιγότερη η υπερσυσσώρευση πληροφοριών ο άνθρωπος θα είχε χρόνο για σκέψη.
188 Το λυκόφως εκπέμπει από τον εξώστη της μακαριότητας

Τοπία εικονικής πραγματικότητας
191 Ποίηση είναι ο κόσμος που καλείσαι να πλάσεις δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα που θα σε αφορά δουλεύοντας επίμονα σαν πλαστελίνη την ψυχή σου
192 Η ομορφιά είναι μια φτωχή λέξη για ό,τι, για όσα δεν περιγράφονται.
193 Τα τοπία εικονικής πραγματικότητας. Άριστη προετοιμασία για το άγριο μέλλον που έρχεται. Τα ειδυλλιακά τοπία που ζήσαμε θα είναι προϊόντα επιστημονικής φαντασίας. Η δύναμη της εικόνας όλα τα καταπίνει.
196 Αυτή η ζωηρή άτακτη πεταλούδα. Η Ευτυχία! Μια ζωή την κυνηγάς να την αιχμαλωτίσεις κι όταν την πιάσεις στην απόχη, την κρύβεις στον σκοτεινό θάλαμο της φωτογραφικής σου μηχανής. Για να τη διατηρείς παγωμένη.
199 Η μοναξιά των μοιραίων εραστών εκπέμπει το πιο παράξενο φως.
200 Ποιο σχήμα είναι πιο ευτελές;
Η αιωνιότητα της αυταπάτης ή η αυταπάτη της αιωνιότητας;
201 Αν θέλεις να κρατάς την επιθυμία ζωντανή, κράτα την πεινασμένη.
202 Η παντοδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου είναι η μεγαλύτερη  υπαρξιακή πλάνη.
204 Η μικροσκοπική μήτρα της γης και η αχανής μήτρα του διαστήματος βρίσκονται μόνιμα σε άνισο συναγωνισμό, όταν η γέννηση δύο μόλις μωρών ανά δευτερόλεπτο συναγωνίζεται την παράλληλη γέννηση 65.000 άστρων.
205 Η μόνη πραγματικότητα: η φανταστική πραγματικότητα
209 Οι εμμονές, οι ενοχές, τα μυστικά, οι πόθοι: η προίκα της δυσλειτουργικής νύφης.
210 Η καθημερινή επινόηση μιας ιστορίας είναι η συνταγή για μια επιτυχημένη απόδραση από την παράσταση μιας ζωής χωρίς σκηνικά.   

Ψηφιακή σαπουνόφουσκα… στο τέλος πάντα η τελεία θριαμβεύει
212 Η λυρική ψυχή στον έρημο κάμπο του νου βασιλεύει
214 Δεν ξέρεις αν είναι το νησί που αναδύθηκε από το βυθό ή είναι η θάλασσα που παραμέρισε για να το αφήσει να προβάλει.
215 Οι πιο επιτυχημένες προδοσίες είναι αυτές που δεν γίνονται αντιληπτές από το ευρύ κοινό.
217 Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, με σκέψεις βαριές σαν βότσαλα, μοιάζουν με αδρανή υλικά καταδικασμένα να ξεπλένονται αιώνια στο κύμα.
218 Ουτοπικός χώρος η αγάπη. Ίσως να είναι μόνον οι νεκροί αυτοί που μπορούν ν’ αγαπηθούν αληθινά. Ίσως η μόνη αληθινή αγάπη να είναι η βολική αγάπη.
220 Να περιπλανιέσαι ρεμβάζοντας στις κορυφογραμμές των αισθήσεων και των παραισθήσεων.
224 Όταν ο πετεινός πέταξε, η ανεμοδούρα ξέφυγε από την τροχιά του χρόνου. Τώρα κυκλοφορεί στο διάστημα. Αδέσποτη σφαίρα.
226 Ένας πεζογράφος έχει την ανάγκη να επινοήσει μια παράσταση με σκηνικά. Ένας ποιητής έχει την ανάγκη να επινοήσει μια παράσταση χωρίς σκηνικά.
228 Οι εφιάλτες δεν σε ξεχνούν. Όπως και τα φαντάσματα άλλωστε.
230 Παρατηρείς από κοντά την ελευθερία των Άλλων, την περιπέτεια του ανθρώπινου ελαττώματος.
231 Ο δάχτυλος του προσωπικού βιώματος γαργαλάει τη μασχάλη της φαντασίας και ο δάχτυλος της φαντασίας γαργαλάει την φτέρνα του βιώματος. Το ποιητικό έργο πεθαίνει γελώντας.
232 Όταν η ομορφιά σ’ αποστομώνει, το απόλυτο λογοτεχνικό αγαθό είναι η σιωπή.
234 Συνοπτική ερμηνεία της Ποίησης: τέχνη ακατάλληλη για πεζούς.
237 Ο Έρωτας είναι ένας παρεξηγημένος λιμπερτίνος
238 Η αιώνα αγάπη: μια ταινία δράσης επιστημονικής φαντασίας
239 Η αγάπη: γαλαζιακή περιπλάνηση. Χωρίς τοίχους, χωρίς φυλακές, χωρίς δεσμεύσεις.
240 Η αγάπη στην αφετηρία …η τόλμη της ομορφιάς.
Η αγάπη στην πορεία… η ομορφιά της τόλμης
Η αγάπη πρώτη στο τέρμα… η ελευθερία της τόλμης.
241 Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια απ’ τις δύο είναι πιο ριψοκίνδυνη. Η ζωή ή η αγάπη.
242 «Η αγάπη είναι μια σύγκρουση. Όλες οι σχέσεις είναι σε σύγκρουση. Δε γίνεται να έχεις μια αρμονική σχέση χωρίς συγκρούσεις, θα ήταν πολύ βαρετό», δήλωσε νεαρός ρώσος συγγραφέας. Αρκεί να μην έχει δέρμα από τσόφλι, συμπληρώνω εγώ.
243 Να ξυπνάς λέγοντας στον εαυτό σου: ας παίξουμε λίγο καλό βιολί σήμερα.
245 Ό,τι βλέπεις κι ό,τι πιστεύεις: η κάθε παρτιτούρα της ζωής παίζεται σε διαφορετικές μουσικές εκδοχές.
247 Δεν ξέρω τι είναι δυσκολότερο:
να φτιάχνεις ένα νέο εαυτό ή να βρεις έναν χαμένο;
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: να ζεις σε μια βουλιμική οικογένεια ή να κινείσαι ανάμεσα σε κουρδιστούς ανθρώπους
248 Στο τέλος πάντα η τελεία καταπίνει την πρόταση
Στο τέλος πάντα η πρόταση καταπίνει το κείμενο
Στο τέλος πάντα το κείμενο καταπίνει το βιβλίο
Στο τέλος πάντα το βιβλίο καταπίνει το συγγραφέα
Στο τέλος πάντα ο συγγραφέας καταπίνει το γαλαξία

Συμπαντική ελαφρότητα: το μόνο πράγμα ικανό να με ξεκουφάνει η σιωπηλή φλυαρία του κόσμου
265 Γιατί οι φιλόσοφοι σε κάθε φωτογραφία τους κρατούν το κεφάλι τους; Να μην λυγίσει τάχα ο λαιμός από το βάρος της σκέψης;
266 Θωρώντας τον ουράνιο θόλο το μόνο που σε κάνει να στοχάζεσαι είναι η συμπαντική ελαφρότητα
267 Τι τιμή να έχεις ένα κοινό άρρωστο πάθος μ’ ένα μεγάλο φιλόσοφο: το ν’ αναλογίζεσαι σε όλη σου τη ζωή την ανθρώπινη δυστυχία!
271 Ο μόνος τόσο ικανός και ταλαντούχος στην απομάγευση της ζωής είναι ο χρόνος.
273 Κι έτσι όπως εμβαθύνεις σκεπτόμενος γιατί οι άνθρωποι ασχολούνται περισσότερο με τη ζωή των άλλων παρά με τη δική τους ζωή, ένα κοπάδι φυσαλίδες σπεύδει να σ’ ανεβάσει στην επιφάνεια του νερού.
274 Ένα ολόκληρο έθνος πνιγμένο στο λίπος της παρακμής
275 Γεωμετρία και Αριθμητική: πινακοθήκη εγωκεντρικών ανδρεικέλων
284 Μια πετυχημένη φάρσα για τους περιστασιακούς ρομαντικούς: η περίφημη γαλανή πανσέληνος του 2012. Το σπάνιο αστροφυσικό φαινόμενο που όλοι αναμένουν. Μια πανσέληνος που προέκυψε πιο λευκή κι από λευκή αρκούδα εκτός κι αν την ξέβαψε το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
285 Η πανσέληνος των τελευταίων ρομαντικών δεν ξεμύτισε ακόμα.

ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΙΝΟΚΙΟ θριαμβολογούν στη διαδικτυακή Αυτοκρατορία Ψέματος
292  Στη μνήμη του σώματος αποθηκεύονται όλα τα χάδια της ζωής: αρχειοθετημένα αλφαβητικά.
293 Η πλήξη της κανονικότητας παγκόσμια καταδίκη. Η ζωή σαν μια πινακοθήκη εγωιστικών ανδρείκελων
294 Πετυχημένος στο διαδίκτυο. Αποτυχημένος στη ζωή
295 Μέσα κοινωνικής δικτύωσης: ναρκωτικά νέας γενιάς.
296 Ο θαμώνας του ψηφιακού χάους: «Δεσμώτης του ιλίγγου»
297 Ο φαντασιοκόπος είναι ο δηλωμένος δενδροβάτης της υπερβολής.
298 Ο σύγχρονος Κοντορεβιθούλης είναι χαμένος για πάντα. Ούτε ψίχουλα ούτε βοτσαλάκια. Το αχόρταγο διαδίκτυο όλα τα χωνεύει στο μεγάλο χωνευτήρι της ευτέλειας
299 Η ηλεκτρονική επανάσταση πέτυχε την παγκόσμια λειτουργία μιας σύγχρονης κρεατομηχανής που αλέθει τα κόκαλα του πολιτισμού σε micropixels
301 Το Διαδίκτυο: ο παγκόσμιος σιτιστής. Ταϊζει συστηματικά το κοτέτσι με όλα τα υπερτροφικά Εγώ.
302 Ό,τι χρησιμοποιείται με πάθος μαζικά είναι εκ προοιμίου επικίνδυνο.
303 Το εικονικό υπερτροφικό Εγώ: η αντανάκλαση του πραγματικού ηλιθίου.
304 Στην αφετηρία ζεις συνωστισμένος. Εσύ και οι άλλοι. Όλοι μαζί σ’ ένα σώμα. Στο μέσον ζεις αραιοκατοικημένος. Εσύ και οι εκλεκτοί Άλλοι. Προς το τέλος ζεις μόνος. Μόνον Εσύ. Μόλις έγινες το ένα και μοναδικό Εγώ.
306 Είμαι ο βασιλιάς –Ναι, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Στο διαδίκτυο είσαι ό,τι δηλώσεις!
312 «Το μέλλον είναι κινητό», πρεσβεύουν οι γκουρού των νέων τεχνολογιών. Καθόλου παράδοξο μια που η ψηφιακή επανάσταση έστειλε την πραγματική κοινωνική ζωή στην εποχή του τροχού.
313 Ο αληθινά διάσημος είναι ο αθόρυβος
315 Η ποιητική ζωή είπε να πάει μια βόλτα να ξεσκάσει.
318 Να αποδράσεις από τον ασφυκτικό κλοιό που σε πνίγει: μια επανάσταση ενάντια στην ενοχή. Να μην είσαι πια θύμα μιας κατάστασης, αλλά να γίνει η κατάσταση το δικό σου θύμα.
330 Η επιθυμία ενασχόλησης με τον κυβερνοχώρο είναι ισχυρότερη από τη σεξουαλική επιθυμία.
332 Το όνειρο θα είναι πάντα ο μαέστρος του χρόνου.

Να ζεις γρήγορα ή να ζεις επικίνδυνα (στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης); Ο θηριοδαμαστής ξέρει (από φυλακές ασφαλείας ψηφιακής παρακολούθησης)
339 Η μόνη διαδικτυακή αλήθεια είναι η εξάρτησή σου
342 Η εποχή του κυβερνοχώρου γίνεται εποχή κυβερνοθάλασσας ενώ μαλώνουν οι κυβερνοναύτες στην τρικυμία: -Εγώ θα σε σώσω – Όχι εγώ θα σε σώσω!
343 Το σύγχρονο οργασμόγραμμα: όλες οι εφήμερες δόξες μιας απόλαυσης που κάθε τόσο σβήνοντας θριαμβεύει.
344 Το δέρμα και το άγγιγμα συνεργούν στην αποπλάνηση του αισθησιασμού με μικρές οργισμένες κορυφώσεις
346 Τα ζιζάνια μαραίνουν τα άνθη. Θα πρέπει ν’ αποφασίσεις με ποιον θέλεις να ζεις. Με τα ζιζάνια ή με τα άνθη; Εκτός κι αν προτιμάς να φοράς εντομοκτόνο.
347 Μόνον η ύπαρξη οφείλει να είναι φωτεινή. Όλα τα άλλα ανήκουν στο σκοτάδι.
349 Το θέμα δεν είναι ν’ ακολουθείς το όνειρό σου νεαρέ Βέρθερε, αλλά να το προσπεράσεις!
350 Τα όνειρα να τα ξυπνάς όποτε εσύ επιλέξεις

Η ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΗ ΜΟΙΡΑ: Ποίηση, η μόνη τέχνη που αν δεν έχεις εργασιακό άλλοθι όλοι σε κοιτούν σαν να είναι ο τρελός του χωριού
354 Πώς προτιμάς τη ζωή σου; Εμπνευσμένη ή αλάνθαστη;
355 Χαμένο βρίσκεται πάντα το ποίημα. Χαμένος και ο δημιουργός.
356 «Γράφεις, δημιουργείς επειδή στην ουσία θέλεις να ξεφύγεις από την πραγματικότητα». Για να πας πού ακριβώς; Αναρωτήθηκες;
358 Η θηριώδης ανάγκη για επικοινωνία και μοίρασμα στο διαδίκτυο κάθε προσωπικής στιγμής, ακόμα και του υπέρηχου του επερχόμενου μωρού, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι επικοινωνούν καλύτερα από μακριά. Κυρίως όταν δεν αγγίζονται.

Η ΖΩΗ ΖΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ και τα όνειρα ζουν στη ζωή. Η ένωσή τους συνθέτει την ανθρώπινη ύπαρξη
364 Η ζωή δεν είναι πάντα γλυκιά. Ίσως γιατί είναι το Ποίημα πικρό
369 Οι κεραυνοβόλοι έρωτες αφήνουν τα ίχνη τους στο σώμα με πύρινα γράμματα και μυρωδιά καμένου κρέατος.
373 Ό,τι και να κάνει κανείς, το χάος του υποσυνείδητου πάντα υποδόρια θα κοχλάζει.
380 Η εικόνα έγινε μοιραία εθισμός. Όμως η εικόνα θα τρέχει πάντα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κι εσύ θα είσαι καταδικασμένος στην μάταιη καταδίωξη του ενστίκτου.
384 Οι αποτυχημένοι  άνθρωποι απολαμβάνουν τουλάχιστον επιτυχημένα όνειρα.
390 Θλιβερέ τεχνοκράτη, δεν κλείνεις πια τα μάτια για να ονειρευτείς ούτε για να στοχαστείς. Μόνον ο υπολογιστής ονειρεύεται για σένα με ορθάνοιχτη οθόνη.
393 Επιτέλους κατάλαβες αυτό που αιώνες τώρα φθονούν οι Άλλοι: την ομορφιά της ελεύθερης ψυχής.
394 Αδέσποτος πορεύεται ο ασυμβίβαστος άνθρωπος. Οι υπόλοιποι κωπηλατούν αλυσοδεμένοι
397 Οι κάτοικοι των παραμυθιών ζουν στην πραγματικότητα. Οι κάτοικοι της πραγματικότητας ζουν στα παραμύθια. Μια δίκαιη συμφωνία ισότιμης ανταλλαγής ξεριζωμένων πληθυσμών.

Ποιητικός ορισμός του αισθησιασμού είναι η αισθηματική αλητεία
404 Η πιο όμορφη μεταφορική υπόσχεση που μου έδωσαν ποτέ: «Τα πιο όμορφα όνειρα τα φυλάω για την αληθινή ζωή»
409 Συνταγή διάσωσης: να πάρεις τις αποστάσεις σου από το παρόν. Άλλωστε η μόνη πραγματικότητα είναι αυτή που ζει μέσα στο κεφάλι σου. Επομένως μπες μέσα σ’ αυτόν τον μεταφυσικό κήπο όπου τα άνθη πετούν και τα δένδρα χορεύουν.
414 Για ποιον ρομαντισμό μιλάμε αλήθεια; Όταν στο φτερό της πεταλούδας κρύβεται το ισχυρότερο δηλητήριο…

Ο διπολικός άνθρωπος: μισός κήπος, μισή χωματερή
416 Πώς να διαβάσεις τα ιερογλυφικά του ουρανού; Γράφτηκαν από εξωγήινους
421 Ποίηση και πραγματικότητα: ζευγάρι αχώριστο, καταδικασμένο στην αναγκαστική συνύπαρξη.
422 «Αυτός που αντλεί μια ευγενική απόλαυση από την ποίηση, είναι ένας πραγματικός ποιητής κι ας μην έγραψε ούτε έναν στίχο σ’ όλη του τη ζωή» έγραψε η Γεωργία Σάνδη στον «Βάλτο του Διαβόλου». Τι υπέροχος τίτλος για τον ορισμό της Ποίησης.
423 Κάλλιο άνθρωπος αδέσποτος παρά υποτακτικός.
425 Η έξυπνη παγίδα της τεχνολογίας: πρώτα σε βάζει να ζεις σ’ ένα ελκυστικό εικονικό κόσμο. Μετά σε κάνει να αγνοείς συστηματικά τον πραγματικό κόσμο. Μετά σφυρίζεις αδιάφορα.
427 Η συμπύκνωση του κόσμου. Αυτό, μόνο αυτό ποθώ!
428 Όλη η ιστορία στον αληθινό έρωτα συνοψίζεται στο βλέμμα. Στο βλέμμα που είναι από τη φύση του υποκειμενικό. Ο καθένας έχει τον προσωπική του θέαση του κόσμου. Ερωτευόμαστε την πλησιέστερη προς εμάς θέαση. Το συγγενικό πνευματικό μας είδος.
430 Μια μεγάλη απώλεια που δεν απασχολεί πλέον κανέναν κάτοικο της πόλης: η μυρωδιά του χώματος μετά την βροχή.
432 Είμαι λάτρης των μεταφυσικών συμβάντων. Είναι η αληθινή γεύση της ζωής. Άλλωστε ποτέ δεν συμπαθούσα την ανάλατη κοτόσουπα.
433 Μόνον τα χέρια της βαρύτητας μπορούν να σε σηκώσουν ψηλά.
434 Όσοι για την αγάπη με όρκους μάχονται σύντομα θα λιποτακτήσουν
435 Η φαντασίωση είναι ένα εκκεντρικό πτηνό που πάντα σε προδίδει στο τέλος. Πάνω στην κορύφωση της ηδονής πετάει και χάνεται.

Στη χωματερή του μύθου: την απολεσθείσα συνείδηση της ανθρωπότητας ψάχνουν σήμερα οι κοινωνιολόγοι στον λαβύρινθο του διαδικτύου. Ίσως κάποτε την βρουν σε κάποιο κανάλι πνιγμένη.
438 Επειδή κανένας μας δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό που είναι, επειδή όλοι θέλουν να είναι ένας Άλλος, κυκλοφορούμε μεταμφιεσμένοι
441 Ο ήρωας της ζωής παρασημοφορημένος μετά θάνατον
442 Ο προμετωπιαίος φλοιός ενοχοποιείται για τον κεραυνοβόλο έρωτα. Οι επιστήμονες ανατέμνοντας τον έρωτα -ίσως το μόνο φαινόμενο του οποίου η ανατομία θα έπρεπε να απαγορεύεται προσπαθούν να μας πουν κομψά ότι ερωτευόμαστε με τον εγκέφαλο κι όχι με την καρδιά. Τότε που καταλήγουν λοιπόν όλες αυτές οι ερωτοχτυπημένες, ματωμένες, ραγισμένες καρδιές; Στη χωματερή της απομυθοποίησης.
443 Σύντομα θα επέλθει ραγδαία τροποποίηση στα ερωτόλογα. Οι ερωτευμένοι του μέλλοντος θα λένε: ο εγκέφαλός μου χτυπά για σένα. Μου ραγίζεις τον εγκέφαλο.

Τόση φασαρία, τόση κούραση, τόσο τρέξιμο για την επιβράβευση, για τη διάκριση, για τη δόξα, για να επιβεβαιωθείς μέσα στο μυαλό των άλλων
458 Η γνώμη των Άλλων: η πιο υποκριτική κατασκευή κι όμως πολύτιμη. Η πιο ύπουλη παγίδα κι όμως τόσο αγαπητή για τον ανυποψίαστο ευτυχισμένο.
459 Ο κυνηγός της υστεροφημίας είναι άνθρωπος σε μόνιμη υπαρξιακή κρίση.
461 Τα όνειρα είναι οι αγαπημένες φάρσες της μεταφυσικής. Όταν ξυπνάς, μόνον η μέρα γελάει μαζί τους.
464 Ζούμε καθημερινά το μεγαλείο της εξελικτικής ανωμαλίας.
465 Είναι της μόδας οι καταραμένοι ποιητές. Για να αισθάνονται πονόψυχοι οι σύγχρονοί τους, έβαλαν μέχρι και το «κοράκι» του Πόε να τιτιβίζει.
466 Νέος ποιητής, ζαλισμένος, μόνος πορεύεται. Κοιτώντας κάθε στιγμή πίσω βλέπει να τον ακολουθεί ο ίλιγγος. Το αμείλικτο άθροισμα των ήδη ειπωμένων.
468 Η σχιζοφρενική ιδιότητα του καλλιτέχνη: να μπορείς να είσαι με τους άλλους, να μην μπορείς να είσαι με τους άλλους και, κυρίως, να μην αποφασίζεις τι από τα δύο προτιμάς.
471 Το Καλό και το Κακό: οι μεγάλες κινητήριες δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης. Από τη διαμάχη τους εκλύεται η αιώνια ενέργεια της ζωής.
472 Μετά τα ελιξίρια για την ομορφιά διαρκείας, κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε για τη μοναξιά διαρκείας.
473 Οι άνθρωποι δεν γεννιούνται για να ζουν σε λευκές κορνίζες. Περπατούν στο δρόμο, ερωτεύονται, κυλιούνται σε κρεβάτια.
474 Μια φωτογραφία είναι ένα μυστικό για ένα μυστικό. Όσο περισσότερα σου λέει τόσο λιγότερα ξέρει.

Η αποστολή του έρωτα: να σε αιφνιδιάζει ανυποψίαστο
482 Έλεγε ο Τζιμ Μόρισον: «Είμαι ένας ευαίσθητος άνθρωπος με την καρδιά ενός κλόουν». Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο να πει για να δώσει την αίσθηση της ζωής στο μεγάλο τσίρκο.
485 Η ειλικρίνεια της τεχνολογίας: όταν ο μόνος που εμπιστεύεσαι είναι ο υπολογιστής σου κι αυτός σου δείχνει την αφοσίωσή του με το να σε κοιτά βαθιά στα μάτια
487 Η υπεροχή του συναισθηματικά ανάπηρου έναντι του συναισθηματικά ευάλωτου: ο μαύρος πάνθηρας επιτίθεται στην κουτσή κι ανήμπορη γαζέλα.
488 Η ζυγαριά διέψευσε το μύθο. Η νοημοσύνη δεν είναι θέμα εγκεφαλικού μεγέθους.
489 Έρωτας: ο θρίαμβος της ασυναρτησίας.
490 Τα αφηρημένα μαθηματικά που δεν διδάσκονται μας λένε κάτι για την πραγματικότητα και για τη ζωή γύρω μας. Τα μαθηματικά, λοιπόν, προσπαθούν να περιγράψουν την πραγματικότητα. Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η αφηρημένη σκέψη ορίζει την πνευματική ζωή χωρίς όρια.
491 Ένα κοπάδι αρουραίοι εγκλωβισμένοι σ’ ένα λαβύρινθο.
494 Η νέα φοβία για όσους κοιμούνται με το κινητό: μήπως το χάσουν ξαφνικά και χάσουν την επαφή με τον έξω κόσμο.
495 Οι χιονισμένοι επαναστάτες στέκονται ακίνητοι στην παγωνιά της προδομένης αθωότητας. Μοναχικοί παρατηρητές του χρονοπόνου της Ιστορίας.
496 Ο κόσμος συνεχίζει ατάραχος ν’ αναπαράγεται μέσα στο σκοτάδι του με μόνο θεατή τον κερατοειδή του θαλάσσιου δαίμονα.
499 Η επιτομή της ανθρώπινης ελαφρότητας: ένας πλανήτης περήφανος για την ανηθικότητά του και τους αιωρούμενους κατοίκους του.

Ζούμε ανάμεσα σε απελπισμένους ανιχνευτές λέξεων. Οι αισθήσεις και η μουσική ψάχνουν ακόμα τις λέξεις τους
512 Όταν τεχνηέντως  ξεχνάς τότε γίνεσαι ένας λιποτάχτης. Της ζωής και της μνήμης αδικαιολογήτως απών.
513 Η απόλαυση της ευκολίας ή η ευκολία της απόλαυσης; Όποια κι αν επιλέξεις είναι θανατηφόρα η νόσος της συγγραφής. Όταν μονομαχήσεις με την ευκολία και την ξεπαστρέψεις τότε ίσως η δυσκολία σου επιτρέψει να γράψεις καλά.
514 Άλλος ένας επίδοξος ποιητής που προσδοκά να καταθέσει την τοξίνη του στο χαρτί. Ποτέ δεν τον απασχόλησε εάν ο αναγνώστης επιθυμεί να δηλητηριαστεί.
516 Η μελέτη της ύπαρξης είναι ό,τι αξίζει τελικά. Όλα τα άλλα αφορούν σε συλλέκτες νεκρών πραγμάτων
518 Για να καταλάβεις τον κόσμο δεν πρέπει να τον κοιτάς κατάματα. Πρέπει να τον κοιτάς λοξά.
519 Το ώριμο ποίημα θα πρέπει να είναι αδιάβροχο. Δηλαδή να μην μουσκεύει όταν το βουτάς στον κουβά  με τα δάκρυα.
520 Ποιος μίλησε για τη μοναξιά της γραφής; Ποιος είπε ότι είσαι μόνος όταν γράφεις; Κι όλα αυτά τα φαντάσματα καθισμένα στους ώμους σου σαν παπαγάλοι, να επικαλούνται εκλεκτικές συγγένειες;
521 Τα μαυσωλεία της Ποίησης πυκνώνουν γύρω σου. Τα απολιθώματα της Ποίησης πληθαίνουν μπροστά σου. Άρα οι μούμιες κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
525 Αν ο έρωτας ήταν έντομο θα ήταν εφημερόπτερο. θα ζούσε μια ημέρα ή μόλις 30 δευτερόλεπτα και θα προσπαθούσε να χωρέσει τη θνησιμότητά του σε μια βαθιά αναπνοή.
526 Ερωτικός ποιητής είναι ο ερωτοκτόνος ποιητής.
527 Ο αισθηματολόγος ποιητής. Ο υποκριτής του έρωτα.
528 Ζώντας μέσα στον κυκλώνα της τεχνολογίας δεν χάνεις το βιος σου. Χάνεις τον άνθρωπο. Το μόνο που χρόνια τώρα αναζητούσες
532 Η πραγματικότητα του ποιητή γίνεται βιώσιμη όταν τη ζει ψευδαισθητικά. Σαν ένας αντιρρησίας ζωής.
534 Η ανθρώπινη εμπειρία από δω και στο εξής δεν θα βιώνεται, μόνον θα διδάσκεται. Σε εργαστήρια Δημιουργικής Ζωής. Μέσα από Εγχειρίδια Ευτυχίας.
535 Τα άχρωμα πουλιά της πόλης είναι καταδικασμένα να φορούν το χρώμα του τσιμέντου.
536 Το μόνο που θα άξιζε να καταθέτει κανείς είναι ο χρόνος. Αν δεν ήταν άτοκος φυσικά.
538 Η αμετροέπεια επιτρέπεται μόνο στην αγάπη.
542 Ένας καλλιεργημένος άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος μ’ έναν κήπο εντός του.
549  Το ηλεκτρονική αρχιπέλαγος παφλάζει στην οθόνη των ματιών φέροντας μια «εξέχουσα» αποστολή: την επανεφεύρεση της ηδονής. Έστω εικονικής.
554 Η εικονική ζωή ισοδυναμεί με μια κατεψυγμένη πραγματικότητα.
558 Οι μελλοντικές κλινικές απεξάρτησης του μέλλοντος δεν θα είναι γεμάτες με τοξικομανείς, αλλά με διαδικτυακούς χρήστες.
564 Θα επιχειρήσω με περιπαιχτική διάθεση να πειράξω το κλισέ περί «κατάθεσης ψυχής» στην ποίηση. Θα το διανθίσω λέγοντας πως γράφοντας καταθέτεις ένα είδος εσωτερικής φαγούρας. Τη φαγούρα της ψυχής.
565 Η μοναδική άνοδος δείκτη που θα σώσει τον κόσμο θα είναι αυτή της συναισθηματικής νοημοσύνης της ανθρωπότητας.
568 Να μην αργήσεις στο ραντεβού με τον εαυτό σου.
569 Τελικά δεν είναι το παραμύθι που ντύνει τη ζωή αλλά η ζωή το παραμύθι.

[ΠΗΓΗ: Έλσα Κορνέτη: Γεννήθηκε στο Μόναχο το 1969.
Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Θεσσαλονίκης και στο Trier Γερμανίας. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Ποιητικές συλλογές:  «Στη σπείρα του κοχλία» εκδ. Μαλλιάρη, Θεσσαλονίκη (2007), «Η αιώνια κουτσουλιά» έκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα (2007), «Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα (2009), «Κονσέρβα Μαργαριτάρι», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2011), «Ο λαίμαργος αυτοκράτορας κι ένα ασήμαντο πουλί» εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη 2012, «Ο επαναστατικός κύριος Γκιούλιβερ» εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη (2013), «Ημερολόγιο Φιλοσοφικής Ήττας», σκέψεις και αφορισμοί για κάθε μελλοντική ποίηση, εκδ. Κουκούτσι, Αθήνα (2013), «Κανονικοί άνθρωποι με λοφίο και παρδαλή ουρά» εκδ. Γαβριηλίδης 2014 (βραβεύτηκε με το βραβείο Γιώργος Κάρτερ του περιοδικού Πόρφυρας)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου